Oznakowanie dotykowe na kolejnych stacjach metra

Rozkład jazdy:

1. Na czym polega modernizacja najstarszych stacji warszawskiego metra i w jaki sposób ma ona poprawić bezpieczeństwo osób z niepełnosprawnościami?

2. Jakie zmiany w oznakowaniu dotykowym zostaną wprowadzone na stacjach linii M1 i z jakich materiałów będą wykonane nowe elementy?

3. Dlaczego starsze stacje metra wymagają modernizacji w zakresie dostępności i jakie działania podjął Zarząd Transportu Miejskiego w celu dostosowania ich do potrzeb osób z ograniczoną mobilnością?

Będzie bezpiecznie i wygodnie

Systematycznie wymieniane jest w metrze oznakowanie dotykowe, które ułatwia poruszanie się po antresolach i przejściach podziemnych osobom niewidomym i niedowidzącym. Obecne ścieżki dotykowe ze stali nierdzewnej, od kilku lat użytkowane w warszawskim metrze, stopniowo zastępowane są lepszym rozwiązaniem – trwalszym, bezpieczniejszym i wygodniejszym dla pasażerów granitem.

W zeszłym roku prace były prowadzone na antresolach i w przejściach podziemnych stacji Służew, Pole Mokotowskie, Politechnika, Ratusz Arsenał, czyli budowanych jeszcze na przełomie lat 80. i 90 ubiegłego wieku oraz na Placu Wilsona.

Teraz nowe oznakowanie pojawi się na antresolach i w przejściach pięciu stacji: Kabaty, Wilanowska (wraz z dojściem do tramwajów), Centrum, Świętokrzyska (dla linii M1), Dworzec Gdański i Ratusz Arsenał (antresola stacji z lokalami usługowymi). Prace obejmą wymianę ścieżek dotykowych (ścieżek prowadzących), pól uwagi (zmiana kierunku przebiegu ścieżek dotykowych), pasów ostrzegawczych (przed schodami).

Nowe oznakowanie będzie wykonane z prefabrykowanych płyt granitowych ryflowanych (z zachowaniem kontrastu barwnego nowego oznakowania, zgodnie ze „Standardami dostępności architektonicznej dla m.st. Warszawy”).

Łącznie na pięciu stacjach położonych zostanie 1460 m ścieżek prowadzących, 130 m pasów ostrzegawczych oraz 122 m pól uwagi. Umowa z wykonawcą opiewa na kwotę ok. 1,7 mln zł, a prace potrwają do połowy listopada tego roku.

Windy na linii M1

Pierwszy odcinek warszawskiego metra był budowany w latach 1985-1995, gdy nie było określonych wymagań dotyczących dostępności dla osób z niepełnosprawnościami czy ograniczonej mobilności. Dlatego np. windy pomagające dostać się na stacje zostały zbudowane w ograniczonej liczbie. Nie było również oznaczeń dla osób niewidomych i niedowidzących, ani ścieżek dotykowych, pól uwagi i pasów ostrzegawczych ułatwiających poruszanie się i orientację w przestrzeni.

Dlatego Zarząd Transportu Miejskiego systematycznie modernizuje stacje linii M1. Dotychczas wybudowane zostały dodatkowe windy na: Imielinie (dwie), Stokłosach (dwie), Ursynowie (dwie), Racławickiej (jedna), Służewie (jedna) i Polu Mokotowskim (trzy). Zamontowane zostało także oznakowanie dotykowe oraz tyflograficzne plany stacji (tworzone w formie dotykowej dla osób niewidomych i słabowidzących).

Nowe stacje, na drugiej linii metra, budowane są już według współczesnych standardów – z większą liczbą wind, z oznakowaniem w postaci gotowych płyt kamiennych lub innych specjalistycznych materiałów.