Peron 5 w Gdyni Głównej przykładem kolejowej szpetoty?

Utrudnienia związane z przebudową magistrali kolejowej z Gdyni do Warszawy, tak zwanej linii E-65, trwają w Trójmieście w najlepsze. Całą trasę pomiędzy Gdańskiem a Gdynią szybciej przejedziemy pociągiem SKM niż niemal każdym składem dalekobieżnym. Kolej jak zwykle twierdzi, że warto się pomęczyć, ponieważ za parę lat będzie znacznie szybciej i znacznie ładniej. Sądząc po tym, co zrobiono z peronem 5 na stacji Gdynia Główna, należy wątpić w celowość przedstawiania tego drugiego argumentu przez kolej.

To, co rzuca się w oczy od razy to dwie ustawione na peronie niewielkie wiaty oddalone od siebie o niemal 200 metrów, z których pierwsza nie ma połączenia z tunelem z przejścia podziemnego. – Przecież to nieporozumienie, w czasie opadów pasażerowie solidnie zmokną zanim uda im się dojść nawet do pierwszej z nich –takie są najczęstsze opinie pasażerów, których pytałem na miejscu o ocenę wykonania peronu.

Rzeczywiście, sensu podobnego rozwiązania trudno się domyśleć. Dla PKP Polskie Linie Kolejowe, która nadzoruje projekt przebudowy, wszystko jest jednak jasne.

Dlaczego krótkie szynobusy w kierunku Helu czy Kościerzyny miałyby zatrzymywać się o 200 metrów dalej niż wyjście z przejścia podziemnego? Tego dociec nie sposób, tym bardziej, że gdy zwiedzaliśmy peron nikt z drugiej wiaty nie korzystał: maszyniści podczas śnieżycy dbali o to, by pasażerowie wchodzili do składów z tunelu najkrótszą drogą. Z rozmowy z nimi wynika, że dla nich sens stawiania dwóch konstrukcji w takim oddaleniu także jest zagadką. Równie niezrozumiałe jest podniesienie peronu do wysokości 0,55 m, zamiast, standardowej dla całej modernizacji i wszelkich współczesnych norm krajowych, wysokości 0,76 m. (nie doczekaliśmy się odpowiedzi z PKP PLK o sens zastosowania takiej wysokości).

Funkcjonalność peronu 5 to tylko jeden problem. Drugim jest brzydota i toporność tzw. elementów małej architektury i oświetlenia, które powstało na przystanku.

– Rury wygięte w odwrócone „U”, a do nich przytwierdzone tablice z przyspawanymi literami z nazwą stacji, stylistyka rodem z lat 80-tych, po prostu tragedia –określa wygląd peronu po remoncie Piotr Rachwalski z Instytutu Promocji i Rozwoju Kolei -. Do tego polbruk, i nie pasujące do niczego olbrzymie szare słupy oświetleniowe dopełniają obrazu bezguścia –dodaje.

Nieoficjalnie dowiedzieliśmy się, że to w jaki sposób wykonano peron 5, a co zapewne będzie wzorcem do przebudowy pozostałych miejsc oczekiwania podróżnych na stacji, nie podoba się także w Urzędzie Miasta w Gdyni. Mówi się, że sam budynek dworca, który po remoncie będzie pięknie prezentował się już w czerwcu, nijak mieć się będzie do remontowanych przez PKP PLK peronów. Kolejarze zdążyli już jednak zaleźć za skórę urzędnikom zupełnie czym innym. Pod koniec stycznia zdemontowali bowiem ogrodzenie, które oddzielało bardzo ruchliwą ulicę Morską od toru przy peronie 5. Nowego już nie postawili.

– Przez kilka dni pieszych od torowiska, po którym co chwilę poruszają się pociągi, nie oddzielało niemal nic, dlatego z obawy o bezpieczeństwo w ogóle zamknęliśmy chodnik –tłumaczył nam sytuację Stefan Benkowski z Zarządu Dróg i Zieleni w Gdyni. Na szczęście szybko udało się załatwić pieniądze i połowie lutego miasto postawiło tymczasowe ogrodzenie. – O likwidacji poprzedniego płotu nikt z PKP nas nie uprzedził, a nawet do końca nie wiadomo, czy stał na ich terenie.–dodał zdenerwowany urzędnik.

Jak tłumaczyli swoją decyzję o rozbiórce muru kolejarze: płot był stary i ich zdaniem mógł spaść na torowisko. Dodali jednak, że z ich strony problem nie istnieje, ponieważ „lokomotywa na chodnik przecież nie wjedzie”…

Rzecznik CRI PKP PLK tłumaczy, że wygląd peronu 5 jeszcze się zmieni za sprawą min. windy dla niepełnosprawnych. Na peronach zostaną umieszczone także wyświetlacze wskazujące godziny i kierunki odjazdu pociągów. Miejmy na dzieje, że choć trochę poprawią estetykę obiektu.