Linia West Coast Main Line

Główni przewoźnicy pasażerscy obsługujący WCML to przede wszystkim Virgin Trains, CrossCountry i London Midland.
Przewoźnik Virgin Trains zapewnia obsługę szybkich, dalekodystansowych połączeń pasażerskich InterCity pomiędzy Londynem, West Midlands, północnym zachodem, północną Walią, Glasgow i Edynburgiem. Podstawowym taborem obsługującym te trasy są elektryczne zespoły klasy 390 (Pendolino) oraz spalinowe zespoły klasy 221 (Super Voyager). Oba typy dzięki wychylnym pudłom osiągają prędkość do 125 mil na godzinę (200 km/h).
CrossCountry to jeden z głównych przewoźników obsługujących linie dużej prędkości InterCity poza obszarem Londynu. Jest to jeden z większych operatorów w całym Zjednoczonym Królestwie. Obsługuje on 1500 mil tras (2413 km) i zatrzymuje się na ponad 100 stacjach.
London Midland to przewoźnik obsługujący połączenia międzymiastowe pomiędzy Birmingham, Northampton, Milton Keynes i Londynem. London Midland obsługuje też linię między Euston i Crewe przez Northampton i Stoke-on-Trent. Przedsiębiorstwo kursuje również między Birmingham New Street i Liverpoolem wykorzystując zespoły klasy 350 (Siemens Desiro) kursujące z prędkością 100 mil na godzinę (160 km/h).
Południowa część WCML pełni kluczową rolę w zapewnieniu codziennych dojazdów do Londynu, obsługiwanych przez Transport for London –LOROL, obsługującego wewnątrzmiejskie połączenie między Watford i Londynem.
Północno-zachodnia część WCML zapewnia połączenia między ważnymi miastami, takimi jak: Manchester, Liverpool, Preston. Przewozy międzymiastowe i regionalne są obsługiwane głównie przez Northern Trains i First TransPennine Express (TPE).
WCML to też główny korytarz dla ruchu towarowego pomiędzy Europą kontynentalną a wyspami. Można nim dotrzeć przez Londyn aż do Szkocji. Linia rozprowadza po Wielkiej Brytanii ruch towarowy wybiegający z Eurotunelu oraz ruch intermodalny z portów (Southampton, Felixstowe i Tilbury). Istotny jest też transport węgla ze Szkocji do elektrowni.
Linia WCML została zelektryfikowana w latach 1960-1974 i w późniejszym okresie nie była znacząco modernizowana aż do początku XXI wieku. Wówczas w 6 lat zainwestowano w modernizację trasy 8,8 mld funtów. Prace zakończono w 2008 r. Na większej części trasy zapewniono prędkość maksymalną 125 mil na godzinę (200 km/h) dla pociągów z pudłem wychylnym. Odnowiono systemy srk, usprawniono układ torowy oraz ulepszono system zasilania w południowej części WCML.