IC Fordoński i IC Enigma; czy wyjadą na trasy?

Przyczyny wykluczenia

Coraz częściej eksperci podkreślają też, że brak komunikacji zbiorowej przekłada się np. na wykluczenie edukacyjne, więc możemy w tym przypadku mówić też o wykluczeniu społecznym. Okazuje się, że w Polsce dotyczy to kilkunastu milionów ludzi. Różne tego były przyczyny, generalnie to likwidacja po 1989 roku znacznej części lokalnych odcinków kolejowego ruchu pasażerskiego. Najczęściej z powodów finansowych. Długość linii kolejowych w 1989 r. – 21 tys. km, obecnie – ok. 14,5 tys. km. Analogicznie stało się z pasażerskim ruchem autobusowym, który dzisiaj został zastąpiony systemem busowym, z wieloma niedogodnościami. Siatka autobusowych połączeń od 1989 roku skurczyła się o ok. 85-90%. Realizowano to bez przyszłościowych analiz potrzeb, demografii, sytuacji gospodarczej, stanu szkolnictwa wyższego i średniego, potrzeby odciążenia głównych ośrodków miejskich, w tym Warszawy.

Tzw. kolejowa mapa wstydu także autobusowa, bulwersująca głęboko opinię publiczną, ukazuje odcinki z zawieszonym ruchem pasażerskim. Część z tych linii została już rozebrana, natomiast inne istnieją fizycznie, ale są zamknięte dla jakiegokolwiek ruchu kolejowego. Na jeszcze innych prowadzony jest ruch, ale tylko towarowy. Jest też ruch pasażerski, ale „niekompletny”, czyli np. sam ruch dalekobieżny bez ruchu regionalnego albo pociągi kursujące tylko w weekendy, wakacje czy wybrane dni tygodnia. Z mapy jednoznacznie wynika, jak „okrojono” stykające się ze sobą części trzech województw: mazowieckiego, warmińsko-mazurskiego, kujawsko-pomorskiego.

Kolejowo i autobusowo

Posłowie podają, że rok bieżący może zapisać się kolejnymi działaniami likwidacyjnymi. W ciągu najbliższych kilku miesięcy miasta położone przy linii kolejowej nr 9 (Warszawa-Gdańsk), w tym Działdowo i Mława, sąsiednie gminy – Rybno, Iłowo-Osada, utracą bezpośrednie połączenia dalekobieżne w kierunku Torunia oraz Bydgoszczy. Toruń i Bydgoszcz to duże ośrodki akademickie, w których studiuje młodzież z wymienionych i wielu innych miast trzech województw. Jest bliżej i z pewnością koszty studiów są mniejsze, niż np. w Warszawie. Wspomnianym problemem staje się dojazd.

Z czego to wynika?

Jeszcze w tym roku wszystkie pociągi kursujące pomiędzy Warszawą a Bydgoszczą mają wrócić na podstawową poprzednio trasę przez Kutno i Włocławek. Aktualnie pomiędzy Warszawą, a Bydgoszczą pociągi kursują dziś dwiema trasami. Część wyjeżdża z Warszawy linią nr 3 w kierunku Poznania, by w Kutnie skierować się na trasę biegnącą przez Włocławek i Toruń. Druga trasa to wspomniana linia nr 9 (Warszawa-Gdańsk) przez Mławę, Działdowo do Iławy – stamtąd do Torunia. Właśnie tę trasę PKP Intercity zamierza zlikwidować, ponieważ zdaniem przewoźnika jest tymczasowa. Pozostało jeszcze kilka miesięcy z powodu remontu linii nr 3 pomiędzy Warszawą, a Kutnem. Tym samym mieszkańcy Działdowa i Mławy stracą bezpośrednie połączenie z Toruniem i Bydgoszczą poprzez linię nr 9.

Paradoksalnie, łatwiej jest realizować wspomniane na wstępie wielkie inwestycje. Trudniej postawić się w roli mieszkanek i mieszkańców województw: mazowieckiego, warmińsko-mazurskiego, kujawsko-pomorskiego, izolowanych od cywilizacyjnych i normalnych możliwości funkcjonowania. Normalności chcą przede wszystkim młodzi studiujący w uczelniach Torunia i Bydgoszczy. Studia wymagają wielu wyrzeczeń, ale czy muszą nimi być niedogodności dojazdu? Główną powinnością jest nauka. Skoro PKP Intercity stać jedynie na suchą informację likwidacyjną, to sprawę wzięli w swoje ręce pasażerowie z Działdowa, Mławy i innych miast i gmin. W sposób kompetentny, dojrzały i merytoryczny. Nie chcą podlegać wykluczeniu komunikacyjnemu i edukacyjnemu. Oprócz wspomnianych konieczności połączeniowych, ich propozycje obejmują dojazdy do Opola, Wrocławia, Częstochowy, Kielc. Zawiera to wszystko petycja do ministra infrastruktury. Pasażerowie podchodzą krytycznie do PKP-owskiego oporu, że część połączeń do Bydgoszczy kursuje trasą okrężną, co wydłuża czas jazdy. Wskazują – co sprawdziłam – że uruchamia się pociągi trasami okrężnymi do Lublina przez Łuków i Parczew oraz do Białegostoku przez Czeremchę i Hajnówkę, gwarantując dojazd do Warszawy. Takie same zasady powinny posłużyć dla pasażerów miast położonych wzdłuż linii kolejowej nr 9 i 353.

Posłowie proponują uruchomienie następujących połączeń:

IC NIDA
Kielce (5:10) – Warszawa Centralna (7:34–7:40) – Nasielsk (8:26–8:27) – Toruń Główny (11:14–11:18) – Bydgoszcz Główna (11:54), Bydgoszcz Główna (16:08) – Toruń Główny (16:45–16:50) – Nasielsk (19:40–19:41) – Warszawa Centralna (20:38–20:40) – Kielce (22:52).

IC (robocza nazwa: FORDOŃSKI)
Łódź Fabryczna (3:49) – Warszawa Centralna (5:15–5:20) – Nasielsk (5:59–6:00) – Toruń Główny (8:35–8:40) – Bydgoszcz Główna (9:16), Bydgoszcz Główna (19:30) – Toruń Główny (20:06–20:08) – Nasielsk (22:41–22:42) – Warszawa Centralna (23:21–23:30) – Łódź Fabryczna (1:04).

IC (robocza nazwa: ENIGMA)
Bydgoszcz Główna (10:20) – Toruń Główny (10:56–10:58) – Nasielsk (13:31–13:32) – Warszawa Centralna (14:13–14:25) – Wrocław Główny (18:34), Wrocław Główny (10:53) – Warszawa Centralna (15:00–15:12) – Nasielsk (15:52–15:53) –Toruń Główny (18:23–18:25) – Bydgoszcz Główna (19:02).

Posłowie pytają ministra infrastruktury:

1. Czy Ministerstwo Infrastruktury posiada stosowne analizy, dotyczące możliwości dostępu mieszkanek i mieszkańców północnego Mazowsza i Działdowszczyzny do bezpośrednich pociągów dalekobieżnych na kierunku Toruń, Bydgoszcz, Wrocław, Opole?

2. Czy proponowane w petycji propozycje dalekobieżnych połączeń kolejowych (załączone powyżej) zostaną przyjęte całościowo lub częściowo w rozkładzie jazdy 2023/24?

3. Czy funkcjonujące już rozwiązania połączeń trasą nr 9 Warszawa-Mława-Działdowo-Iława-Toruń zostaną utrzymane w kolejnych rozkładach jazdy i czy Ministerstwo Infrastruktury zapewni stosowną dotację dla PKP Intercity?

Czekamy na stanowisko resortu. Do tematu będziemy wracać.