Dwukierunkowy ruch rowerowy na ulicach jednokierunkowych

Na stronie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad pojawiła się opinia Zespołu ds. Ścieżek Rowerowych w sprawie dwukierunkowego ruchu rowerowego na ulicach i drogach jednokierunkowych. Przedstawia ona szczegółowo obowiązujące przepisy regulujące dopuszczanie ruchu rowerów „pod prąd”, omawia wątpliwości związane z interpretacją tych przepisów i wynikające z nich wnioski, a także przedstawia przykłady dobrej praktyki zarówno z Polski jak i z innych krajów.

Wnioski wynikające z polskiego prawa

Żaden przepis polskiego prawa nie określa dla jezdni jednokierunkowej, na której można dopuścić dwukierunkowy ruch rowerowy:

– minimalnej (ani maksymalnej) szerokości jezdni

– prędkości dopuszczalnej lub miarodajnej

– natężeń ruchu

– innych parametrów, które miałyby wpływ na BRD.

Nie jest również precyzyjnie określony sposób oznakowania takiej organizacji ruchu w zakresie oznakowania poziomego. Zarządzający ruchem ma w tej mierze wolną rękę i dwukierunkową organizację ruchu rowerowego może stosować zgodnie z własną oceną sytuacji i w oparciu o doświadczenia z taką organizacją ruchu w Polsce i na świecie. Niezbędne jest jedynie zastosowanie na odpowiednich wlotach znaków B-2 i D-3 z tabliczkami T-22 (oraz odpowiedniego oznakowania na wlotach poprzecznych).

Przymus stosowania oznakowania poziomego występuje jedynie na drogach krajowych i wojewódzkich (o ile ich jezdnie mają szerokość co najmniej 6,0 m) oraz w przypadku zastosowania znaku F-19 –co jednak nie wyklucza stosowania go także w innych przypadkach, w zależności od oceny zarządzającego ruchem.

Wnioski wynikające z doświadczeń praktycznych

Dwukierunkowy ruch rowerowy w jezdniach jednokierunkowych można wprowadzić:

– wyłącznie oznakowaniem pionowym –w strefach zamieszkania i w strefach uspokojonego ruchu o prędkości do 30 km/h;

– oznakowaniem pionowym, uzupełnionym wyłącznie na wlotach skrzyżowań oznakowaniem poziomym w postaci linii i znaku P-23 „rower”- w obszarach jw.;

– oznakowaniem pionowym i poziomym na całej długości, z możliwością dodatkowego zróżnicowania barwy nawierzchni przeznaczonej do ruchu rowerzystów –na ulicach o większych natężeniach ruchu lub prędkościach miarodajnych wyższych niż 30 km/h [fot. Rowerowy Szczecin];

– oznakowaniem pionowym, poziomym oraz dodatkowo segregacją fizyczną na wlotach skrzyżowań i ewentualnie na łukach, gdzie istnieje ryzyko „ścinania”przez samochody zakrętów i zajeżdżania drogi rowerzystom jadącym pod prąd lub gdzie występuje ruch pojazdów ciężkich.

Pobierz opracowanie

Pełna treść opracowania dostępna jest na stronie GDDKiA:

www.gddkia.gov.pl/userfiles/articles/i/infrastruktura-rowerowa_3000/documents/Opinia_pod_prd_korektaTKMHTK.pdf

Źródło: http://www.zm.org.pl/?a=opinia_pod_prad-116