Powstają pierwsze centra rozwoju zeroemisyjnego lotnictwa

W NiemCZech i we Francji

Celem działalności ZEDC będzie opanowanie zdolności produkcji zbiorników kriogenicznych po konkurencyjnych cenach, co pozwoli w przyszłości wesprzeć wprowadzenie zeroemisyjnych statków powietrznych ZEROe na rynek i przyspieszyć rozwój technologii napędu wodorowego. Projektowanie i integracja struktur zbiorników mieć będą kluczowe znaczenie dla osiągów samolotów zasilanych wodorem.

Rozwój technologii obejmie pełne możliwości produktowe i przemysłowe, począwszy od wytwarzania komponentów składowych, przez montaż i integrację systemów, po testy kriogeniczne zbiorników z ciekłym wodorem (LH2). Oba centra ZEDC zostaną uruchomione do 2023 r., co pozwoli budować zbiorniki LH2 z takim wyliczeniem, by pierwszy test w locie odbył się w 2025 r.

Kierownictwo  firmy postanowiło ulokować pierwszą placówkę ZEDC w Bremie ze względu na wieloletnie i różnorodne doświadczenie tamtejszych zakładów Airbus Defence and Space oraz ArianeGroup. Ten ZEDC początkowo skupi się na sprawach instalacji systemu, a także na ogólnych kriogenicznych testach zbiorników. Ponadto skorzysta z szerszego dorobku instytucji zajmujących się badaniami nad wodorem, takich jak Centrum Ekoefektywnych Materiałów i Technologii (ECOMAT) oraz synergii z działalnością podmiotów branży kosmicznej i lotniczej.

Na drugą lokalizację ZEDC wybrano Nantes ze względu na rozległą wiedzę tamtejszego zakładu dotyczącą technologii projektowania konstrukcji metalowych centropłata, w tym istotnego dla bezpieczeństwa samolotów pasażerskich zbiornika centralnego. ZEDC w Nantes wniesie do projektów zeroemisyjnych zdolność do zarządzania szeroką gamą technologii i integracji metali, kompozytów, a także doświadczenie we współprojektowaniu wlotów gondoli, osłon i skomplikowanych elementów kadłuba. Będzie mogło skorzystać z możliwości Nantes Technocentre i lokalnych inkubatorów innowacyjnych technologii, takich jak IRT Jules Verne.

Stategiczny punkt

Zbiornik paliwa jest ważnym elementem samolotu, wymagającym specjalnej inżynierii systemów. Ciekły wodór LH2 stanowi dla konstruktorów większe wyzwanie niż lotnicza nafta, bo wymaga magazynowania w temperaturze -250°C. W lotnictwie pasażerskim wyzwaniem jest opracowanie zbiornika, który wytrzyma powtarzające się cykle zmian temperatury i ciśnienia, wynikające z użytkowania w samolocie.

Przewiduje się, że zbiorniki LH2 instalowane w samolotach pasażerskich będą metalowe, ale duże wydają się również potencjalne możliwości użycia konstrukcji z kompozytów polimerowych wzmacnianych włóknami węglowymi.