Do końca czerwca wyremontowana zostanie śluza Przerwanki

Rozkład jazdy:

1. Dlaczego zdecydowano się na remont śluzy w Przerwankach i jakie prace obejmuje modernizacja?
2. Jakie materiały zostaną użyte do budowy nowych wrót i dlaczego wybrano właśnie drewno modrzewia europejskiego?
3. Dlaczego śluza w Przerwankach uznawana jest za unikalną na tle innych obiektów hydrotechnicznych w Polsce?

Zakres prac

„Wyłoniliśmy wykonawcę i niebawem rozpocznie się remont. Dzięki planowanym pracom modernizacyjnym śluza zyska nowe wrota dolne i górne. Z pewnością zwiększy to bezpieczeństwo i komfort korzystania z infrastruktury” – przekazała PAP rzeczniczka białostockiej RZGW Joanna Szerenos-Pawilcz.

Poinformowała również, że śluza zostanie udostępniona jednostkom pływającym pod koniec czerwca, kiedy planowane jest zakończenie remontu obiektu.

Nowe wrota mają być wykonane z drewna modrzewia europejskiego, z zachowaniem poprzednich parametrów technicznych. Ten gatunek drzewa jest odporny na wilgoć, wytrzymały i twardy.

W miarę możliwości wykonawca ma wykorzystać dotychczasowe okucia. Elementy stalowe i żeliwne, m.in. mechanizmy i konstrukcja zamknięć oraz osprzęt wrót, będą po demontażu poddane regeneracji lub odtworzeniu, a tzw. elementy złączne zostaną wymienione na nowe. Zostanie też wyremontowana kładka na wrotach.

Śluza w Przerwankach w powiecie węgorzewskim ma 26 m długości i 4,5 m szerokości. Została zbudowana w 1910 roku dla regulowania poziomów wody w związku z planami budowy Kanału Mazurskiego, który miał połączyć Wielkie Jeziora Mazurskie z Bałtykiem przez Łynę i Pregołę.

Według RZGW to jedyna na Mazurach śluza o napędzie ręcznym i jednocześnie jedyna w Polsce funkcjonująca na rzece nieposiadającej statusu drogi wodnej.

Rzeka Sapina jest turystycznym szlakiem wodnym, kończącym się na jeziorze Gołdapiwo. Jest wykorzystywana – podobnie jak Krutynia – jako szlak turystyki wodnej i dostępna jest dla kajaków oraz innych małych jednostek pływających. Sapina jest uważana za jedną z najbardziej malowniczych tras spływów, a jednocześnie mało znanych wśród wodniaków odwiedzających Mazury. (PAP)