Opinia w sprawie odgięć dróg dla rowerów w rejonach skrzyżowań – cz. I

1. Wprowadzenie

W dotychczasowej polskiej praktyce budowy dróg dla rowerów często spotykane są odgięcia drogi dla rowerów przed przejazdami dla rowerów Rys.1, 2. Odgięcia te są uzasadniane dwojako:
1. Wytworzeniem azylu dla samochodu skręcającego z jezdni równoległej do drogi rowerowej lub samochodu wyjeżdżającego z jezdni prostopadłej do drogi rowerowej;
2. Zmniejszeniem prędkości rowerzysty przed przejazdem rowerowym. 

Jednak z drugiej strony zaobserwowano także szereg skutków negatywnych:
1. Utrudnienie lub wręcz uniemożliwienie ewakuacji rowerzysty z przejazdu dla rowerów;
2. Utrudnienie obserwacji zbliżających się rowerów przez kierowcę, w szczególności nieczytelność zamiarów rowerzysty dla kierowcy;
3. Utrudnienie obserwacji zbliżających się samochodów przez rowerzystę. 
4. Konflikty pomiędzy mijającymi się rowerzystami na dwukierunkowych drogach dla rowerów.

Literatura przedmiotu z krajów o dużym doświadczeniu w organizacji ruchu rowerowego odradza takie rozwiązania i dopuszcza ich zastosowanie jedynie pod ściśle określonymi warunkami, w szczególności odpowiedniej widoczności i długości odcinka prostego w osi przejazdu. W niniejszej opinii omawiamy zaobserwowane problemy związane z odginaniem drogi dla rowerów przed skrzyżowaniem, rozwiązania rekomendowane przez podręczniki holenderski i austriacki zwracając uwagę na różnice i podobieństwa między nimi. Załączamy także zdjęcia ilustrujące typowe rozwiązania przejazdów z krajów północnej i zachodniej Europy.

2. Problemy

2.1 Utrudnienie ewakuacji rowerzysty

Załamanie trasy ze zbyt małym promieniem łuku drogi dla rowerów w bezpośrednim sąsiedztwie przejazdu wymusza zmniejszenie prędkości rowerzysty wjeżdżającego na przejazd, ale także 'symetrycznie’ opuszczającego przejazd. Szczególnie niebezpieczne może to być na dwukierunkowych drogach dla rowerów, w sytuacji w której ewakuacja rowerzysty z przejazdu jest dodatkowo utrudniona lub wręcz całkowicie uniemożliwiona przez rowerzystów nadjeżdżających z naprzeciwka i również próbujących się przedostać przez tak wytworzone 'wąskie gardło’. Zbliżający się do skrzyżowania kierowca może nie spodziewać się, że rowerzysta będzie zmuszony zwolnić lub całkowicie zatrzymać się, by opuścić przejazd.

2.2 Utrudnienie oceny zamiarów rowerzysty przez kierowcę

Zmiany trasy drogi dla rowerów bezpośrednio przed przejazdem dezorientują kierowcę co do zamiarów rowerzysty. W typowej sytuacji odgięcia ?na zewnątrz? rowerzysta jadący na wprost z punktu widzenia poruszającego się równolegle kierowcy najpierw zaczyna skręcać w prawo, a następnie ?nagle? odbija w lewo, ?niespodziewanie? wjeżdżając na przejazd. Komplikowanie przebiegu drogi dla rowerów sprawia że to, co z punktu widzenia rowerzysty i w myśl przepisów prawa jest jazdą na wprost, z punktu widzenia kierowcy staje się dość
zaskakującymi manewrami. Odsuwanie drogi dla rowerów w większej odległości od skrzyżowania nie jest aż tak dezorientujące, ale utrudnia kierowcy obserwację zbliżających się do skrzyżowania rowerzystów. W szczególności dotyczy to sytuacji, w których między jezdnią a drogą dla rowerów zlokalizowane są elementy ograniczające widoczność, np. krzewy, tablice reklamowe, skrzynki elektryczne.

2.3 Utrudnienie obserwacji samochodów przez rowerzystę

Odgięcie drogi dla rowerów 'na zewnątrz’ oznacza, że samochody np. jadące równolegle dla rowerzysty i skręcające w prawo znajdują się za jego plecami. Ponieważ przed przejazdem rowerzysta musi poświęcić uwagę pokonaniu łuku (tym większą, im mniejszy promień łuku), nie ma możliwości obserwowania tego, co dzieje się za jego plecami, w związku z czym zmuszony jest wjechać na przejazd w zasadzie 'na ślepo’. Wprawdzie rowerzysta ma w tej sytuacji jednoznaczne pierwszeństwo, ale sytuację, w której nie ma on możliwości zastosowania zasady ograniczonego zaufania, należy uznać za niekorzystną.

2.4 Konflikty między mijającymi się rowerzystami

Skomplikowany przebieg dwukierunkowej drogi dla rowerów w rejonie skrzyżowania może przyczyniać się także do konfliktów pomiędzy rowerzystami. W szczególności jeśli na drodze dla rowerów nie został zachowany minimalny promień łuku odpowiedni dla głównej drogi dla rowerów (20 m) lub droga dla rowerów załamuje się bez wyokrągleń. W takiej sytuacji rowerzyści mają tendencję do wyjeżdżania na część drogi dla rowerów przeznaczoną dla ruchu w przeciwnym kierunku, aby zachować płynność i stabilność jazdy. Połączenie tego
zjawiska z kolizją z ruchem samochodowym i pieszym powoduje znaczne skomplikowanie sytuacji ruchowej, często przekraczające możliwości psychofizyczne rowerzysty. 
Obserwowane są także sytuacje, w których rowerzyści aby uniknąć mijania się w ?wąskim gardle?, 'uciekają’ na inne części infrastruktury komunikacyjnej (chodnik, przejście dla pieszych, jezdnię główną). Trzeba jasno powiedzieć, że zachowania takie są nieprzewidywalne dla innych uczestników ruchu.

3. Rozwiązania zalecane w literaturze

3.1 Design Manual for Bicycle Traffic

Podręcznik holenderski (Design Manual for Bicycle Traffic, CROW 2007) wyróżnia 4 podstawowe typy rozwiązania przejazdów dla rowerów na skrzyżowaniu:

1. Zachowanie ciągłości drogi dla rowerów i chodnika przy przecięciu jezdni podporządkowanej Rys.4, 5, 6. Przy tym rozwiązaniu nie stosuje się jakiegokolwiek odgięcia. Wyniesienie przejazdu i przejścia dla pieszych, połączone z zachowaniem ciągłości nawierzchni drogi dla rowerów i chodnika przy jednoczesnym zaburzeniu ciągłości jezdni jednoznacznie podkreśla pierwszeństwo. Zalecana odległość krawędzi drogi dla rowerów od krawędzi równoległej jezdni wynosi 0-2 m w obszarze zabudowanym i 6-7 m poza obszarem abudowanym.

2. Przybliżenie drogi dla rowerów do jezdni. Przybliżanie należy rozpocząć 25-30 m przed przejazdem, tak by zachować promienie łuków na drodze dla rowerów – co najmniej 20 m dla głównych tras rowerowych i ostatnie 10 m prowadziło prosto w osi przejazdu. 

3. Nieznaczne odsunięcie drogi dla rowerów od jezdni Rys.3. Tu również konieczne jest rozpoczęcie odsuwania ok. 30 m przed przejazdem, tak by co najmniej ostatnie 5 m prowadziło prosto w osi przejazdu. Odległość przejazdu od krawędzi równoległej jezdni powinna wynosić 4-5 m w obszarze zabudowanym i 6-7 m poza obszarem zabudowanym. Można rozważyć przeprowadzenie przejazdu grzbietem progu spowalniającego ruch samochodów na jezdni poprzecznej, tak by wymusić na kierowcach zachowanie należytej ostrożności. Ze względu na terenochłonność jest to rozwiązanie przeznaczone raczej dla większych skrzyżowań.

4. Znaczne odsunięcie drogi dla rowerów od jezdni Rys.8. Przejazd zlokalizowany jest co najmniej 10 m od krawędzi równoległej jezdni, przy zachowaniu pozostałych parametrów jak wyżej. Celem tego rozwiązania jest podział skrzyżowania na dwa prostsze, co wymaga jednak znacznej przestrzeni i ma zastosowanie w zasadzie jedynie na skrzyżowaniach bez sygnalizacji świetlnej poza obszarem zabudowanym i w dzielnicach przemysłowych.

3.2 Planungshandbuch Radverkehr

Podręcznik austriacki (Planungshandbuch Radverkehr, Michael Meschik 2008) jeszcze bardziej zdecydowanie rekomenduje przejazdy dla rowerów przylegające do skrzyżowania (rozdział 10.2.2. Droga dla rowerów i ciąg pieszo-rowerowy przed skrzyżowaniem). Podkreśla, że odsunięty przejazd rowerowy jest gorzej zauważalny przez kierowców, ponieważ przy jego pokonywaniu manewr skręcania traktują jako już skończony i przyspieszają. Dopuszcza przejazdy odsunięte tylko w przypadku wyjątkowo skomplikowanych skrzyżowań (np. z liniami tramwajowymi), na których kierowcy może być trudno ogarnąć całą sytuację z jednego punktu, oraz szczególnych uwarunkowań miejscowych. Przejazd należy zaplanować tak, aby był czytelny dla wszystkich kierowców, jadących na wprost i skręcających oznakowanie pionowe, kolorystyka, wyniesienie etc.). Niezależnie od lokalizacji przejazdu rowerowego, dojazd rowerzysty do przejazdu powinien przez co najmniej ostatnie 20 m odbywać się po linii prostej. Załomy trasy w tej strefie mogą wprowadzić w błąd kierowcę i zasugerować, że
rowerzysta np. skręca w prawo, podczas gdy jedzie on na wprost, co może skutkować zderzeniem. Konieczne jest też zachowanie widoczności na tym odcinku ? zapobieganie parkowaniu samochodów, przycinanie krzewów itp. Jeśli nie można zagwarantować niezakłóconej widoczności, należy na przejeździe zastosować bezkolizyjną sygnalizację świetlną.

Źródło: http://www.gddkia.gov.pl/userfiles/articles/i/infrastruktura-rowerowa_3000/documents/opinia_odginanie__3_.pdf