101-latka zwiedza Gdańsk

Nie kuleję, udaję bohatera

Pani Wiera mieszka w Gdańsku-Wrzeszczu od grudnia 1945 r. Do dzisiaj nie zmieniła adresu. Przyjechała tu ze zrujnowanej Warszawy. Długie lata pracowała w gdańskim porcie. Miasto, jak zaznacza, bardzo się zmieniło przez te 70 lat. ? Myślę, że ci, którzy bywali u mnie przed laty, dzisiaj nie poznaliby Gdańska ? uważa. ? To miasto powiększyło się dwu-, jeśli nie nawet trzykrotnie!
23 września pani Wiera będzie obchodziła 101. urodziny. Żadnej dużej fety z tej okazji nie planuje. ? Impreza była na 100 lat. To wystarczy ? śmieje się.
Co takiego robi pani Wittman, że wciąż utrzymuje się w świetnej formie?
? Wszystko. Po prostu jestem samodzielna. Nie lenię się, a jak trzeba coś zrobić, to robię. Siły mi wystarcza, a jak coś mnie boli, to czasem kuleję, ale na ulicy idę prosto i udaję bohatera ? przyznaje.
? Do tego pali, a herbatę zapija łyczkiem koniaku ? wtrąca z przymrużeniem oka jej wnuk, Piotr Wittman, który towarzyszy babci w przejażdżce.
W każdej chwili seniorka może liczyć na pomoc rodziny, w tym swojego wnuka Piotra. ? Gdy był mały, wychowywałam go. Teraz on opiekuje się mną ? uśmiecha się.

Biegiem na tramwaj

Na co dzień gdańszczanka nie stroni od przejazdów autobusami miejskimi i tramwajami. ? Dużo poruszam się też pieszo ? dodaje. W czasie podróży PKM przyznała się wnukowi, że chętnie by ?gdzieś wsiadła i poleciała w świat?, jednak wie, że w jej wieku jest to raczej niemożliwe.
? Jak się ma 100 lat, to nigdy nie wiadomo, co na człowieka spadnie ? podkreśla. ? Choć chętnie pojechałabym w jakieś nieznane kraje, to pozostaje mi oglądanie filmów bądź zdjęć osób, które zwiedzały ciekawe miejsca.
Piotr Wittman zabiera babcię co jakiś czas na wycieczki po Gdańsku i okolicach. ? Żeby była na bieżąco z tym, co się dzieje w mieście, i żeby pokazać jej, jak się ono zmienia ? tłumaczy pan Piotr. ? Wcześniej robiliśmy m.in. objazdówkę po porcie w Gdańsku. Babcia kiedyś tam pracowała, więc zobaczenie tego portu dzisiaj zrobiło na niej ogromne wrażenie.
Jednak pani Wiera nie zawsze czeka na któreś z dwojga wnuków. Czasem sama wsiada do tramwaju i ogląda miasto.
? Później spotykamy się u babci przy herbacie, a ona mówi mi: ?Słuchaj, byłam dziś w Oliwie. Czy ty wiesz, jak tam się zmieniło?! Tam jest taki budynek..? ? mówi pan Piotr. ? Niektórzy nie dowierzają naszym opowieściom, ale powinni wiedzieć, że moja babcia nie dość że sama idzie na przystanek, to czasem nawet do tramwaju dobiega!

Zagorzały kibic Lechii

Jedną z wycieczek wnuk i babcia odbyli na stadion PGE Arena. ? Babcia się nie chwali, ale jej małżonek, a mój dziadek był jednym z założycieli Lechii. Dziadek pewnie pękałby z dumy, gdyby zobaczył, jak dziś wygląda stadion w Gdańsku, gdzie gra klub sportowy, który on pomagał tworzyć ? mówi Piotr Wittman.
? Jeździłam kiedyś na wszystkie mecze ? wspomina pani Wiera. ? Na ciężarówce stawiało się ławki i cała drużyna oraz członkowie zarządu Lechii siadali i jechali do Sopotu na stadion. Tam grali.
Pan Piotr uwielbia słuchać opowieści i wspomnień babci Wiery, zwłaszcza tych dotyczących Lechii. Lubi też oglądać z nią mecze piłki nożnej polskiej reprezentacji.
? Ona nie komentuje, ona wrzeszczy ? śmieje się. ? Sąsiedzi dobrze wiedzą, kiedy babcia ogląda mecz. A że reprezentacja nie ma wyników, tym wyraźniej sąsiedzi słyszą.
? Przyznaję, że w dalszym ciągu się ożywiam, jak grają, zarówno Lechia, jak i reprezentacja. No, i zdarza mi się użyć brzydkiego wyrazu ? przyznaje 100-latka.
Pani Wiera zaznacza, że jest na bieżąco także z nowinkami technicznymi, zwłaszcza jeśli chodzi o sprzęt AGD czy RTV, z którego korzysta na co dzień. Zdecydowanie gorzej u niej ze znajomością komputerów. Ale… od czego są wnuki.  

„